Gorka Santamaría (Bilbao, 3 de xullo de 1995) foi presentado esta mañá como novo xogador do Deportivo.
Despois de pousar no campo principal para os medios gráficos coa súa nova camiseta, acompañado polo presidente Antonio Couceiro, atendeu aos medios de comunicación na súa primeira comparecencia pública como branquiazul.
Admite que o obxectivo "tanto meu como o do grupo é o mesmo, tentar meternos en Segunda División, pero cos pés no chan. Hai que ir paso a paso sen pornos o obxectivo tan alto porque é moi complicado. Hai moitos equipos que van co mesmo obxectivo e hai que ser humildes".
Conta que ao concluír a súa etapa no CD Badajoz "puxéronse varios equipos en contacto comigo e desde o momento que o Dépor colleu o teléfono e falou comigo e co meu axente, tivémolo claro. Consideramos que é o mellor equipo da categoría e para conseguir o meu obxectivo que é entrar en Segunda División, non había mellor equipo para facelo".
Desvela que xa tivo a ocasión de charlar con Borja Jiménez: "Foi unha conversación futbolística, das cousas que eu tiña boas, do estilo do equipo e a súa metodoloxía. Encaixou perfectamente comigo e tíveno claro".
O novo dianteiro deportivista define á Primeira RFEF da temporada pasada como unha categoría "moi competitiva. Ao Dépor dáballe como o favorito para ascender como primeiro. É verdade que tiveron varios tropezos a metade da liga regular e iso fíxolles perder o primeiro posto. Atopouse tamén cun Racing intratable no último tramo pero terminou moi ben o Dépor. Fixo un play off espectacular, unha pena que se lle escapase nos últimos minutos. O do ano pasado xa pasou. Renovamos a ilusión, empezamos con moitas ganas e coa mirada posta xa no inicio de liga que vai ser moi bonito".
Con contrato na Coruña até xuño de 2023, Gorka advirte que "teño plena confianza en min. Se cumpro os obxectivos o contrato prorrogarase un ano máis. Como confío moito en min e no que me vai a achegar o Dépor, estou convencido de que todo vai saír ben".
Aprecia que o cadro branquiazul dispón de "xogadores con moitísima variedade, que poden ir por fóra, poden centrar, poden asociarse por dentro. No meu caso, cando teño que vir en apoio fágoo moi ben. Vou ser capaz de asociarme, pero son un dianteiro que se non entra en contacto co balón non se pon nervioso, que está no seu sitio e que á mínima que teña vou tentar aproveitala".
É da opinión que "todo equipo grande necesita xogadores de equipo. Considérome un xogador de equipo. En canto a presión e a táctica son un xogador intelixente, que sabe cando apertar e como. Iso facilita moitas veces, aínda que non se vexa tanto, o traballo de recuperación do equipo. Borja fíxomo saber. É verdade que son un xogador moi traballador e nese aspecto coincidimos".
Asegura que no campo cando máis cómodo se sente non é el só en punta ou con outro compañeiro preto, senón simplemente "xogando. Borja decidirá cando e como necesita un dianteiro ou dous. Imaxínome que tamén dependendo do rival e da súa formulación utilizará unha formación ou outra. Eu estarei dispoñible para o míster no que el considere e feliz".
Iso si, deixa claro que é compatible con Quiles: "É un xogador que se vai a levar ben con calquera compañeiro porque é moi bo, ten moito gol e vai ser fácil entenderme con el".
Nestes primeiros días en Abegondo, confesa que se atopou un vestiario "moi unido. Púxonos as cousas moi fáciles a todos os que chegamos e non notei ningún shock nese aspecto (en referencia ao cruel desenlace da pasada temporada). As vacacións viñeron ben para reflexionar, para recapacitar e para coller este ano con máis forza se cabe. Acolléronnos de maneira espectacular, están a facilitarnos moitísimo o traballo e é de agradecer".
Aínda que o ariete branquiazul recoñece que é "moi pronto", cre que "o selo de identidade vai ser exactamente o mesmo. O nivel do grupo aumenta este ano e o Dépor desde o primeiro partido vai saber sufrir, vai verse moitas veces detrás de balón e vai sentirse tamén cómodo. Creo que vai ser un Dépor con diferentes versións, pero vai ser efectivo".
A #ANOSAFORZA, Gorka Santamaría diríalle finalmente que "siga coa mesma ilusión. O fútbol é verdade que moitas veces che dá máis desilusións que ilusións, pero ten algo que engancha, que nos volve tolos. Esta afección, polo que se, ten esa tolemia e esa paixón que o fútbol necesita. Seguro que xunto con eles podemos volver onde queremos".
